Czerwcowe O tym i owym…

an Mháirt, an 4ú lá de mhí Iúil 2017

⊕

Zacznijmy od wydarzenia najnowszego i najważniejszego, a potem chronologicznie przez cały czerwiec. 

MOJA MAMA MA MAGISTRA!!!!!!!!!! 😀 Zdobyła go wczoraj, po wielu miesiącach wspólnej ze mną oraz Tatą, ciężkiej harówki (bo praca to zbyt lekkie określenie na to, co przeszła…), zmęczenia, frustracji, zwątpienia, chronicznego niedostatku czasu między pracą zawodową a dbaniem o dom. Taki jestem z Niej dumny, że nie mam na to słów. Nikt bardziej od Mamy nie zasłużył na ten tytuł…

* * *

1 czerwca wiadomo – Dzień Dziecka. Co niektórzy rokrocznie żartują, że od „pewnego wieku” nie powinno się już tego święta obchodzić, bo zwyczajnie przestajesz być dzieckiem. Abstrahując od tego, że ten „pewny wiek” jest sprawą dosyć umowną w zależności od tego, kogo się zapyta, mam w tej dyskusji argument nie do obalenia.

Mianowicie, badania DNA. Moja niezawodna Kuzynka Madzia twierdzi, że według badań DNA, wszyscy jesteśmy dziećmi naszych rodziców i pozostajemy nimi niezależnie od wieku, zatem jest solidna podstawa do świętowania 😉  Uznając słuszność Jej słów, rozpieściłem swoje wewnętrzne Dziecko pysznymi lodami 🙂

12 czerwca zostałem, zupełnie niespodziewanie i po trzech długich latach (i różnych zawirowaniach w łonie samego Zakonu), awansowany w hierarchii Jedi Order 😀 Już nie jestem Padawanem szkolącym się pod kierunkiem innych, tylko samodzielnym Jedi i mój rozwój w organizacji zależy już tylko ode mnie…

Rozpieszczania ciąg dalszy nastąpił 18 czerwca u Cioci Beaty w Kamionce. Przy pięknej pogodzie, doborowym towarzystwie, pysznym obiedzie, żartach i wspomnieniach czas minął nam bardzo przyjemnie. Kolejnym pozytywem była obecność tryskającego energią wilczura Diablo, który rośnie jak na drożdżach.

Kolejny dzień na zewnątrz spędziłem 22 czerwca – na działce. Razem z Wujkiem Ryśkiem, Anusią, Marcinem i Lenką. Fajny, rodzinny czas, który (jak zwykle) dobiegł końca o wiele za szybko kiedy niebo zasnuły ciężkie chmurzyska…

23 – Dzień Ojca. Kilka dni wcześniej wygrałem kubek dla Mamy w audycji studenckiej na fanpage’u Kot Student (polecam stronkę). Jako że Dzień Ojca był tuż za rogiem, admin dorzucił jeszcze jeden kubek i tym sposobem kawa smakuje Rodzicom jeszcze lepiej niż dotąd 😀

* * *

29 czerwca – Imieniny Piotra i Pawła, zorganizowane w tym roku nieco wcześniej ze względu na pracę Rodziców. 26 czerwca zostałem porwany na spacer do Empiku w „Trzech Koronach”. Cel: nowe buty (bo tamte już od jakiegoś mi dokuczały), nowy discman (bo stary mi już padł), DVD z najnowszym filmem Power Rangers, a poza tym włóczęga.

Nabyłem wygodne, eleganckie sandały ( ❤ ), z ogromnym zdziwieniem dowiedziałem się, że discmanów już nie produkują, DVD Power Rangers wydane na razie tylko w Stanach, a w Empiku wszystko tak poprzekładane, że ciężko cokolwiek znaleźć. Przy czym nadmiar w wyborze skutkuje, paradoksalnie, brakiem wyboru – bo albo coś już posiadam, albo mnie nie stać.

Trylogia „Powrót do przyszłości” + masa dodatków; DVD z 35-lecia Dżemu; film o Riedlu: Skazany na bluesa; Avengers; Iron Man; Vangelis; Kenny G.; Seal; Sade; płyta Eurythmics: Greatest Hits (którą mam od 12 lat); płyta z 14 solowymi piosenkami Annie Lennox (z czego mam 9, a pozostałych nie znam – może kiedyś zaproszę ją na Polankę); komiks Angry Birds po polsku; mnóstwo Starwarsów najróżniejszych (z czego koniec końców zakupiłem książkową adaptację „Łotra 1” i jestem w trakcie lektury); cała półeczka dla Stanisława Lema.

Buszowanie po sklepowych półkach zakończyliśmy pysznym i bardzo pikantnym wypadem do KFC.

W tym miejscu chciałbym  gorąco i z głębi serca podziękować Wszystkim, którzy różnymi drogami przesyłali życzenia i serdeczności 🙂

Jesteście wspaniali! W pewnym momencie aż mnie ucho zaczęło już boleć – nie mogłem odłożyć telefonu nawet na chwilę 😀 Jak ja uwielbiam takie dni jak imieniny, urodziny, czy Święta. Przez cały rok nie doświadczam tylu dowodów pamięci od ludzi, co właśnie w tych dniach.

* * *

Szperając po jednej z irlandzkich stron na Facebooku, zawarłem bliższą znajomość z pewną niezrzeszoną, irlandzką parlamentarzystką z okręgu Zachodni Galway: Catherine Connolly.

Członkowie irlandzkiej partii rządzącej Fine Gael wybrali ostatnio nowego Taoiseacha, czyli premiera: Leo Varadkara.

Nowy premier to postać dosyć kontrowersyjna – były minister w kilku rządach, bez większych sukcesów. Indyjski emigrant, do tego homoseksualny. Debata z tego wydarzenia była transmitowana na żywo przez FB. Obejrzałem ją i „polubiłem” dwujęzyczne irlandzko-angielskie przemówienie Pani Connolly.

Zdaniem wielu komentatorów, ona o wiele bardziej nadaje się na premiera niż facet obecnie piastujący to stanowisko. Widać, że poszła do polityki nie po apanaże, tylko, żeby faktycznie coś zrobić dla wyborców. 5 minut po tym, jak „polubiłem” to jej przemówienie, Pani Catherine zaprosiła mnie na swoją stronę 😀 Co to człowiek znajdzie, jak nie szuka…

* * *

Czas na garść nowości blogowych.

Na początek pragnę ciepło powitać dwójkę nowych Gości. Jagoda to niespokojna, podróżnicza dusza z bloga Live Love Travel. Widziałem już po Jej fotorelacjach, że bywała w miejscach bliskich Celtowemu sercu 🙂

Z kolei Dziennik pokładowy Linki zawiera różne historie z życia głównej bohaterki, przeplatane całkiem udanymi próbami kreowania własnej rzeczywistości. Mam taką cichutką nadzieję, że obie Panie znajdziecie na Polance coś interesujące i będziecie chciały często tu wracać.

Podmieniłem facebookową stronę Stair na hÉireann, gdyż ludzie odpowiedzialni za ten projekt mają już własną stronę internetową.

Wszystkim osobom śledzącym mojego fanpage’a gorąco polecam świeżutką, prosto z pieca stronę mojego przyjaciela z Uczelni, Pawła. W trakcie pierwszego roku, Paweł zdobył niejaką sławę na Uczelni swoimi złotymi myślami, przemyśleniami na różne tematy. Ludzie go bardzo namawiali, aby wypłynął z tym na szersze wody – i stało się!

Zachęcam Wszystkich do lajkowania stronki Pawła oraz odwiedzania polecanych blogów i strony. Naprawdę warto! 🙂

Z „Twórczości własnej” wyodrębniłem „Tłumaczenia piosenek”. Bo piosenki nie są moim dziełem. Ich tłumaczenie jest tylko odtwórstwem.

Skoro mowa o blogowym fanpage’u, Czytelnicy śledzący mnie na FB wiedzą już o moich pierwszych próbach zamieszczania tam krótkich filmów na tematy blogowe. Średnio mi to wyszło, chociaż odbiór z Waszej strony był bardzo sympatyczny 🙂

Ogółem rzecz biorąc, pod wpływem kilku śledzonych przeze mnie kanałów na YouTube, pomyślałem o kręceniu takich filmików samemu. Oczywiście nie mam takiego sprzętu, charyzmy ani możliwości, jak ci jutuberzy, ale powoli bawię się aparatem, wyszukuje rad w temacie i niedługo zajrzę w trzewia YT. Może od czasu do czasu coś, gdzieś w takim formacie się ode mnie pojawi.

* * *

Na koniec, przyjrzyjcie się proszę uważnie symbolowi na samym początku wpisu – pomiędzy irlandzką datą a treścią notki. Symbol używany przeze mnie w tym miejscu od pięciu lat jest małym diamencikiem i ma charakter głównie dekoracyjny. Tutaj jest inny, ale o tym za chwilę.

Ostatnimi czasy zauważyłem, że WordPress w najbardziej nieoczekiwanych momentach lubi przełączać między starszą a nowszą wersją edytora notek. Przy czym w nowszej wersji edytora mały diamencik na początku notki rośnie do monstrualnych rozmiarów i przybiera wściekły, czerwony kolor. Kompletnie nie rozumiem, dlaczego tak się dzieje, ale jak dla mnie burzy to estetykę notki.

Postanowiłem zatem poszperać za nowym symbolem i niemal od razu trafiłem w dziesiątkę. Krzyż wpisany w koło: stary irlandzki symbol chrześcijaństwa celtyckiego, połączenie wpływów Starej i Nowej Wiary. Coś pięknego! W starszych, napisanych wcześniej notkach, zobaczycie jeszcze być może poprzedni diamencik.

Ale ten obecny symbol o wiele lepiej, moim zdaniem, wpisuje się w klimat Polanki i to on będzie teraz w notkach używany.